16 aug. Wullerwitz-Enns

16 aug. Wullerwitz-Enns 82 km
We stonden op met regen van ons geïmproviseerde bed; de te joviale gastheer had ons nog net op tijd gisteren doorgegeven dat de prijs € 50,- was met ontbijt. Rijkelijk veel voor wat we kregen, en hij speelde een machtsspelletje, en daar houd ik niet van. We waren blij dat we konden slapen na die tocht van gisteren, maar ook dat we wegkonden al was het in de regen.
Na 100m. had Corine een probleem: ze zei dat ze het gevoel had dat er aan haar fiets getrokken werd, een raar gevoel. Ik probeerde de fiets even uit, en dat was inderdaad niet normaal. Dus stapten we af bij een boerderij, en onderzochten de oorzaak: de achterrem zat niet goed en het wiel was niet in balans. Waarschijnlijk door het maltraiteren van het materiaal dat door de slechte weg van gisteren de nodige klappen te incasseren had gehad . Corine begon de rem los te peuteren, en als je dat als vrouw doet, (zonder man erbij) dan komt er meteen uit het eerste het beste huis (in dit geval de boerderij) een manspersoon, die denkt: die vrouwen hebben een ridder nodig! Ik kom te hulp! En hij begint met een geleerd gezicht de rem te bekijken en het wiel, en strijkt eens over zijn haar. Daar komt ridder 2 uit de boerderij. Hier hebben we meer aan, want de man is Mercedesmechaniker, dat belooft wat! En, eerlijk is eerlijk, hij krijgt het voor elkaar dat Corine in ieder geval zonder verdere vieze handen opgelopen te hebben een fiets kan rijden die niet meer trekt. Toch maar naar een fietsenmaker. De heren bevelen een fietsenmaker in Freistadt aan, die helaas niet op de route ligt, maar niet eens zo heel veel om is. De regen is opgehouden en vol goede moed gaan we weer op pad, niemandsland in. Mooi, dat wel, wisselende luchten, wisselende landschappen, en stabiele goede humeuren!
Freistadt is echter wel alleen te bereiken door van de route af te wijken, dus langs een autoweg. Het regent ook weer. Jassie aan, jassie uit, regenschoenen aan, en weer uit, je wordt er suf van. De fietsenmaker waar we na omwegen kwamen, heeft de fiets goed onderhanden genomen en ook nog de stuuras vastgezet (best handig), de fiets heeft echt gisteren op z'n donder gehad. Ik oliede mijn ketting maar eens, dat gaf wat te doen, en het reed weer stukken lekkerder. Van Freistadt moesten we weer naar de route, geen sinecure als je dat in berglandschap zelf moet uitzoeken en niet langs de autoweg wilt gaan. Berg op berg af, prachtig hoor, maar het is vrij vermoeiend, we reden goed en verkeerd, weggetjes hielden gewoon op, en dan moesten we weer kilometers terug, in regen en wind en 16 graden, da's ook niet veel, maar we deden het en verloren het goede humeur niet altijd. Meestal niet. Alleen soms. Nouja. Moet kunnen. Mauthausen hebben we maar niet bezocht, dwz we zijn er langs gereden en eigenljik is het jammer voor de mensen dat een zo leuk plaatsje (want dat is het) zo'n bijsmaak heeft, dat je er zeker niet wilt slapen. Langzamerhand was ik behoorlijk moe. Ik ben aan een beetje rust toe denk ik; mijn jonge vriendin heeft daar nog niet zo'n last van, maar we passen ons aan elkaar aan. Dus: een lekker bed in een hotel, dat zal wonderen doen, en morgen een rustige dag.