15 aug.CeskeBudojovice-Wullowitz

15 aug. Ceske Budojovice-Wullerwitz (Oostenrijk)
Vanmorgen werden we wakker toen het ontbijt al klaar stond, in, jazeker, een gouden servies, met gouden kopjes, gouden koffiepot, gouden theepot, zelfs een gouden sleutel voor de kelder waar de fiets stond.. echt prachtig!! met allerlei schilderijtjes op de kopjes natuurlijk , er was zelfs kerstversiering op de gang waar onze kamer was. Met groene takken, rood lint en ballen. Mooier konden ze het niet maken. Wel afschuwelijker. Ach, als je maar een goed bed hebt, maar dat hadden we nou weer net niet.Hij was minder hard dan gisteren, maar het scheelde niet veel. Alles went. Vannacht slaapt een van ons op een bedbank met spiralen erdoor, omdat er in de herberg geen plaats meer was...
We fietsten Ceske Budojovice uit met redelijk tot zonnig weer. Het beloofde weer een prachtige tocht te worden. Corine had eigenlijk bedacht, dat we in Krumlov zouden slapen, slechts 25 km. van CB, want dat was zó'n mooie plaats, daar wilde ze meer tijd doorbrengen. We deden alles dus op ons dooie akkertje, door de dooie akkertjes om ons heen, want veel leven is er niet in Tsjechie op de akkertjes: vee staat voor 90 % binnen. Waarom mag Joost weten! Het is wel jammer, een paar romantische koeien onder een boom op een wei is nooit weg. Heel soms zien we er een paar. Ik heb Corine uitgelegd (in Duitsland) wat romantische koeien zijn en wat géén romantische koeien zijn. Ze begint het te snappen geloof ik. Dan zegt ze ineens: kijk, koeien! maar geen romantische. En meestal heeft ze gelijk.
We kwamen in een plaats waar een mooi klooster moest zijn. Dat wilden we wel zien. Van buiten was het niet zo heel bijzonder, maar binnen hoorden we dat het weer alleen met rondleiding kon, in het Tsjechisch, en dat de volgende over een uur ging. Dahag, de groeten. Dan geen klooster. We hadden toch geen aanvechtingen om in het klooster te gaan, dus veel maakte het voor het klooster niet uit.
Door naar Krumlov! Een kasteel doemde op boven op een geweldige rots, waaronder het stadje zich uitstrekte (eigenlijk: oppropte) omklemd door een lus in de Moldau. We fietsten eerst naar boven, om het kasteel te bekijken, maar dat ging met zoveel trappen gepaard, dat was niks voor mij helaas, en C. sloot zich solidair aan. Wel een geweldig uitzicht over het stadje. We lieten ons tussen de mensenmassa's met handen constant op de remmen voorzichtig zakken, naar de brug die de stad inging. Jeetjemineetje, dat was een drukte!! Toeristen drongen zich in de straatjes tussen alle souvenirwinkeltjes heen, er werd geduwd en geperst, en van je voortbewegen op de fiets was geen sprake. Getver wat heb ik daar een hekel aan. Het stadje is wel schilderachtig, er werd muziek gespeeld op een brug (cd gekocht) en er stond een juffrouw mooi te zijn achter een raam (géén hoer)(denk ik).
ALLE pensions (en dat zijn ongeveer alle huizen in de stad) waren volgeboekt. Bij Booking.com, noch bij de Informatie was nog iets te krijgen, en die hadden een map met wel 100 pensions. Buiten de hotels. Ook wel 100. Echt niet normáál! We baalden ervan, want het traject dat na Krumlov kwam, zou het zwaarste zijn van de hele reis, 7 hellingen van meer dan 12%, (zwaarste 20,3%) en zeer slecht wegdek. Volgende slaapgelegenheid (in het boekje althans) over 28 km. in Oostenrijk, net over de grens. We overlegden wat te doen, maar hadden weinig keus: toch eerst maar iets in de maag (vieze ongare pizza)en dan de bergen in. We reserveerden wel een slaapplek over de grens, zodat dat geen stresspunt zou zijn. Er bleek nog één eenpersoonskamer te zijn, waar hij wel een bed bij zou zetten (werd een bedbank, een slechte ook nog). Het traject was idd. zwaar. De hellingen van 12% gingen nog, maar als het steiler werd of langer duurde, is het zelfs op e-bike bikkelen: haal je het of haal je het niet?... Bovenop die inspanning klonterden de zware regenluchten samen, en het was onvermijdelijk: een plensbui doorweekte ons. Dat is op zich niet zo erg, maar het was koud, de regen striemde in ons gezicht op een hoogvlakte met heel veel wind en ineens was het over. Zeiknat, binnen in de regenjas net zo nat als buiten. Enfin, nog wat heuvels van de hoogste categorie, maar ondertussen waren we wel de nodige kms verder! En wir hatten es geschafft!
Het voert te ver om nog te vertellen hoe vervelend duits-oostenrijks de waard van deze commerciele tent is, hoe leuk ook eigenlijk hij het hek versierd heeft door honderden mokken en kopjes op zijn kop op de spijlen van het hek te zetten, of de leuke fietser die je van ver al ziet opgestoken op een paal, de Stube-achtige sfeer in de gemeenschapsruimte, waar volop gerookt en gebierd wordt, en veel lawaari, met oude mannen in oostenrijks tenue met schijnheilige pastoor gezichten, en matte brave vrouwen naast zich waar vanaf druipt dat man en gezin het belangrijkste zijn in het leven. En vliegen, overal vliegen. Even een cultuurshockje van het gemoedelijke Tsjechië naar het keurig aangeharkte keurslijf-Oostenrijk. Maar de bergen trekken, en het traject van vandaag belooft veel! Het was werkelijk schitterend, zelfs in de regen!