28 aug. Bertoki- Umag

27 aug. Bertoki (Slov.)- Umag (Kroatie) 53 km
Tamelijk bewolkt weer en daarna weer prachtig! Ik wil in de Adriatische zee zwemmen en ik zal het doen ook! Ik wil zien hoe blauw en hoe helder het is en hoe warm. We komen het hele eind fietsen om hier de Adriatische kust te bereiken, en daar gaan we zwemmen. That is a statement. Punt.
Er zijn hier allemaal uitstulpingen en inhammen op de kaart in de kustlijn, dat moet interessant worden. Dus togen we opgewekt op pad, eerst naar Koper ( de plaats waar de trein zaterdag zal vertrekken en dat een aardig centrum moet hebben) en daarna de kust volgend richting Piran. Iedereen gaat naar Piran, dat moet zo leuk zijn!
Koper was aardig, maar daar was (voor zover we het gezien hebben) het ook wel een beetje mee gezegd. Ze hadden vers fruit in de supermarkt, dus dat kochten we, en zagen de grote haven waar containerschepen van MAERSK lagen, enorm! Grote takels reden boven de containers om ze te laden, het was wel indrukwekkend. Maarja, dat heb je in Rotterdam ook, en daar ben ik nog nooit geweest...
We fietsten langs de kustweg (fietspad) naar Piran, en wie komen we daar tegen? De Geijselaers! Die fietsten de andere kant op, richting Koper, en we waren zo verbluft, dat we ze al voorbij waren voor we goed beseften dat we net zo goed even hadden kunnen stilstaan om ze te spreken. Maar dat zal in Koper op zaterdag nog wel gebeuren. Piran was een kustplaats zoals op Ibiza, Madeira, Italie, Z.Frankrijk. Sommigen vinden het geweldig, wij eerlijk gezegd niet zo, en na een lunch langs een grasstrandje met ons heerlijke brood en een stuk kaas, fietsten we gauw verder langs de kust. Het fietspad ging voorbij Piran langs de salina's, waar weinig interessante vogels zaten; ik hoopte op flamingo's en andere zoutwatermeer-vogels, maar we zagen meeuwen en witte snelle egrets. Het pad ging landinwaarts, eerst geasfalteerd met mooie uitzichten, later onverhard, langzaam stijgend en erg mooi (en warm.) Steeds kregen we een mooier beeld over de salina's, omdat de weg eromheen rondde en steeg. Schitterend. Maar wat zagen we wel? Een hop, die hophop voor ons uithopte, en wegvloog, maar weer terughopte. Daarna weer afdalend via een veiligere asfaltweg, en we kwamen weer lager, kronkelend langs de grillige kust. Ik zocht naarstig naar een plekje waar we eindelijk dan eens konden zwemmen, en hangen natuurlijk, en na een camping overgestoken te hebben kwamen we op een gedeelte waar prachtige bomen stonden op perfecte afstand van elkaar, en als we daar nou eens ons hangmatje hingen, konden we prachtig in de schaduw over de zee uitkijken. En sterker nog, er was een best makkelijk paadje naar het rotsige strand, waar het water ons lokte.
Waauw. Dat was lekker. Niet zo lauw als het IJsselmeer, niet zo koud als de noordzee, helder als glas, geen golfslag, (dus veilig met die rotsen) en een zachte bodem. Paradise!
Het werd wel al wat later, en we wilden Umag halen, want dat was zó de moeite waard. We braken na een uurtje op, dronken halverwege de tocht naar Umag nog wat, en kwamen in een lolbroekenboulevard aan waar we echt helemaal een buikrolling van kregen. Er was toch wel wat écht leuks in Umag? het was toch niet alleen maar leuk vanwege de winkeltjes, ijsjes, souvenirs en hollanders en duitsers? En het seizoen was nog wel over! Maar gelukkig, een klein stukje binnenstad was echt leuk, steegjes zo klein dat er net tafeltjes achter elkaar konden staan en er dan ook nog een toerist langs kon lopen. Daar aten we heerlijke pizza met truffel (wat hier gevonden wordt) en inmiddels was het zonsondergang, en hadden we nog geen kamer! Nou zijn we meestal laat met een kamer zoeken, maar zolaat (8 u) was wel een beetje erg laat. Alle hotelletjes zaten vol, er was niks te vinden, maar buiten de stad vonden we eindelijk bij 2 oude mensjes een kamer met gedeelde badkamer voor... € 30,-. (in de stad meer dan 2x die prijs).
Heerlijk naar bed, en morgen de laatste vakantiedag!!!