7 aug Meissen-Dresden_Pirno-Stadt Wehlen

7 aug. Pirno
Meissen, hoe kan je de stad voorbijgaan zonder een bezoek te hebben gebracht aan de Meissenfabriek, en het Meissenmuseum? Dat deden we dus vanmorgen om half 10. Voor we een zgn rondleiding kregen om de productieprocessen van het meissenporcelein te zien, moesten we wel een half uur wachten. De tijd moet ons niet een opgehaast gevoel geven, want we hebben vakantie. En het was echt heel leuk om te zien hoe de pottenbakker het porcelein aanmaakte en de grote vorm van bordje, kopje of vaas maakt. Dan de mevrouw die met kleine kleimallen de bloemetjes, blaadjes, of armen en benen aan de hoofdvorm maakten bevestigt. Het is handwerk, hoe ze het doen, maar aangezien de versieringen allemaal met mallen gaat, is het toch een beetje fabriekswerk. Ook het porcelein-schilderen mag ik niet bekritiseren, maar het is wel allemaal een beetje van het zelfde, ambachtelijk lopendebandwerk. Ik zou er gek van worden, en graag mijn eigen tekeningetje op de bordjes willen zetten.Bij de een eens dit, de ander dat. Maar dat mag niet, het moet allemaal binnen de Meissendecoratie vallen. En terecht, maar ik zou er dus niet willen werken.
Het was in ieder geval enig om te hebben gezien hoe al die bergen kitsch gemaakt wordt. Tjonge, wat is dat lelijk als je dat allemaal bij elkaar ziet, de smaak van mijn voorouders ten spijt.
Op de fiets verder het land in, langs de Elbe. De lucht kleurde anthraciet, de verticale zuilen van dezelfde kleur voorspelden niets goeds en de regelmatige bliksemschichten waar we recht op aan reden ook niet. In de verte zagen we in the middle of nowhere een witte tent met vlaggetjes. Dat moest een schuilplaats zijn ! En ja hoor, het bleek een reclametent te zijn voor arizonaberensap of zoiets,het leek op vlierbes en smaakte naar bosbes en het was erg lekker. Naarmate de bui al snel dichterbij kwam, stroomde het vol fietsers, die allemaal een flesje kochten; de man deed goede zaken als het dreigde te regenen!In de tent stonden tafels op schragen en banken, en konden we blijven schuilen tot het ergste voorbij was.
Door naar Dresden! een mooi tochtje langs de Elbe natuurlijk, maar (zei zij verwend) we hebben langs de Rijn, Maas en Donau dergelijke taferelen wel al veel gezien. Grote kastelen en hotelpaleizen aan de overkant van de rivier, en de fietsweg vlak langs de tamelijk brede rivier. Vol,vol met fietsers. We zetten de spurt er ook maar een beetje in. Het is wel goed. Dresden is prachtig, en veel minder opgesmukt en gelikt als ik had gevreesd. Er zijn toch nog veel prachtige gebouwen gespaard gebleven, alleen de Vrouwenkerk is geheel met oude materialen op gebouwd sinds de bombardementen, en dat is binnen wel een beetje veel van het goede. Maar toch indrukwekkend. Zie de foto's.
Door naar Pirna. (of Purno dePurno zoals mijn kinderen zouden zeggen) Hier komen we in een kermis terecht omdat er voor een goed doel gefietst is door honderden fietsers, en nu is er een schlagerfestival hier op de markt waar de honden geen brood van lusten.
Gauw, niet voordat we toch onze duitse 3 vrienden hadden gezien, die hun slaapplaats al weken van te voren hadden gereserveerd op de markt (niet zo onverstandig in dit geval, met die honderden fietsers +aanhang voor het goede doel), sprongen we toch maar op de fiets om het lawaai te ontvluchten, en het begon te regenen. Niet erg dit keer, de luchten waren interessant en de sfeer was prachtig naarmate de zon zakte achter de wolken! Roos Schuring zou onmiddellijk zijn gaan schilderen!
In Stadt Wehlen voeren we met de pont naar de overkant om om 7 u toch nog een kamer te scoren, na 5 mislukte pogingen: de ergste crisis is kennelijk voorbij: alles belegt!. Een dure ouderwetse k..kamer. Het kan verkeren.
Morgen Tsjechische grens!