21 aug. Obdach-Bleiberg

21 aug. Obdach-Bleiburg.
Na een heerlijke lange nacht in onze spondes waar je overdwars in kon liggen werden we wakker met.....blauwe lucht! Na alle regenellende van gisteren was het op, en het weer liet zich van zijn beste kant zien. We stonden snel op, ontbijt, en afscheid van de eigenaar, en togen op pad. Wat ziet alles er in de zon veel feestelijker uit, en wat is het schitterend na een paar forse regenbuien het frisse groen te zien glinsteren, en de damp van het plaveisel en de boomstammetjes die veel langs het fietspad liggen te zien opstijgen in de zon. Elk nadeel heeft zijn voordeel, en het zou niet zo mooi zijn geweest als het niet net daarvoor zo donker en nat was geweest. Je waardeert ook veel meer wat je nu ziet. Een fraai fietspad door het bos leidde ons zuidwaarts, dichter en verder van de weg af, soms stukjes door smaller dal, met een volle aardebruine beek naast ons, die naar beneden bulderde. Dit was de Mur,later de Levant, die in de rivier de Drau uitmonden. De bergen zijn hier matig hoog, de hoogste hebben we gehad, zonder dat we daarvoor nou veel moesten klimmen. Hoogste steiging was 800 m, en dat ging heel geleidelijk. Misschien komt er morgen nog een pas die meer de moeite van het klimmen waard is, want dit is wat dat betreft niet erg passenwerk te noemen. Ineens riep Corine: ho! En wat was er aan de hand: Wederom een lekke band. Dezelfde achterband die ze nieuw had. We beginnen nu toch wel een beetje aan de kunde van onze fietsenmaker te twijfelen; of heeft hij zijn jonge hulpje van 15 aan onze fietsen laten prutsen? We hebben nl.in 12 jaar haast nog nooit een lekke band gehad, op een keer na, omdat we altijd zgn. anti-lek-banden hebben. Corine had eennieuwe buitenband, maar ik vraag me af of dit ook een anti-lek-band is. Ik vrees van niet! De fietsenmaker krijgt het nog te horen. Corine is een kei in banden plakken, en in een half uurtje was het weer gepiept.
Mooi is het wel! We merken, dat aan het eind van de dag na een oversteek over een enge hangbrug (brr) we op een hoogvlakte aankwamen, waar de sfeer toch wel anders aan het worden is.(de foto van de hangbrug is van de Geijselaers; Corine fietste er te snel overheen en ik ook, ongeveer met mijn ogen dicht. Het was zo hoog! Ik heb de adrenaline ervan niet gemerkt!
De namen van de plaatsen gaan anders klinken of hebben twee namen. Een hangmoment hadden we ook, al was het niet zo lang... we zagen de dreigende luchten boven de bergen hangen die we weliswaar verlieten, maar het kwam toch een beetje dichterbij en een goed gevoel hadden we er niet bij. Gelukkig bleek dit ongegrond, wij bleven de wolken voor en in Bleiburg werd ik ineens zo moe dat we hier een plek vonden in een herberg midden in het dorp. Het was weer genoeg voor vandaag. Het weer is prachtig gebleven! maar we hebben onszelf nog niet veel echte rust gegund.