22 aug. Bleiberg- Jezersko
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Corine
22 Augustus 2014 | Slovenië, Potoče
22 aug. Bleiberg-Jezersko (net over de grens van Slovenie) 60 km.
Vanmorgen was het een wisselend bewolkte dag. Aangezien ik al sinds november met een heupontsteking zit, draagt Corine vaak mijn bagage naar boven en naar beneden, omdat het mij wat gaat opspelen.
Vanmorgen droeg zij dus ook lief mijn bagage naar beneden, en ik droeg slechts een batterij, mijn fototoestel om mijn nek en mijn stuurtasje. Door veel bagage voor mijn buik (en mijn zicht blokkerend) kon het dus niet komen. Maar ik zag de brede lange trede niet aan het eind van de trap en smakte daar tegen de grond. Verdwaasd bleef ik liggen, en kreeg hulp om op te staan, maar het banjerde toch nog door mijn hoofd. Maar geen nood, na een minuutje of 5 even op een stoel gezeten te hebben was ik bekomen van de schrik, en fietsten we vrolijk Bleiburg uit.
Toen we enkele kilometers gefietst hadden, wilde ik een foto maken van de hoge bergen die opdoemden, waar we vandaag overheen moesten. Indrukwekkende steile bergketens, waar de tocht toch wel een gaatje zal hebben gevonden om ons op een redelijke manier daarover te krijgen. Ik pakte mijn fototoestel om het al vast te leggen, maar het ding reageerde niet. Nog eens gekeken, en gerammeld, maar hij hield zich dood. Potver....dat komt door die val! Van buiten zag je niks, maar binnen is het kennelijk kapot. Ik had nog hoop dat hij niet goed opgeladen was vannacht, maar ook dat is ijdele hoop: hij zwijgt als het graf. Dus met de iphone wat foto's geprobeerd te maken, maar dat is toch wel wat anders! Ik heb dus zelfs 2 foto's van de fam. Geijselaers gejat, van hun blog, dat mag vast wel. En anders, Ine en Jules, haal ik ze er weer af!
Het gekke "kasteeltje" wat wij dus ook zagen langs de weg, hebben we even binnen bezocht. Een vent, die van beroep timmerman is, werkt zijn hele leven al aan dit huis, waarbij hij niet alleen het hele huis heeft gebouwd, maar ook alle ornamenten zelf van gips of houtsnijwerk (heeft ge-)maakt, waar hij nog niet mee klaar is. Elk vrij moment besteedt hij hieraan. Het was van een protserige kitsch tot echt kunstig houtsnijwerk, zelfs tot een mooi cassetteplafond, waarvoor zijn vrouw (die ook schildert) en hij de schilderingen die daarin zitten zelf schilderden. Nou was dit (zei de arrogante Heleen) nou niet zo'n bizonder hoog schilderpeil, maar het geheel was ongelofelijk. De hele tuin staat vol met beelden, waarvan hij zelf afgietsels maakt, zodat je dezelfde beelden wel 5 of 8 keer ziet staan. Onvoorstelbaar. In de houten deurdoorgangen beeldhouwde hij in relief het hele verhaal van zijn bouwsel, in een andere deurdoorgang zijn 20 sprookjes uitgebeeld. Hoe lelijk ook het is het bezichtigen waard!
We fietsten verder, soms moeizaam de weg zoekend, kwamen we bij een riviertje die van de berg gutste, waarlangs de tocht ging. Erg mooi. Daar werden we achterop gereden door een nieuwe reismakker, Rob genaamd, uit Belgie, die 7 maanden per jaar door Europa fietst, en 5 maanden per jaar daarvoor "traint", wat hij een spelletje noemde. Hij hield wel van een praatje, (als je alleen fietst, is het leuk eens een aanspraak te hebben, en zeker in je moedertaal), en hij fietste kilometers met ons op. Wij dachten, dat wij maar niet te hard moesten gaan, omdat wij "vals" spelen zoals Corine het noemt, maar dat was een misvatting: als het even wat steiler ging, stond hij op de pedaaltjes, en met zijn zware bepakking van 4 tassen en een tent achterop, fietste hij ons er zo uit! We dronken in een dorpje even koffie met em, en km voor de top verliet hij ons weer, maar niet na ons enkele goede raadgevingen te hebben gegeven. De rest van de pas deden we samen, en zo overbrugden we de 800 hoogtemeters voor de relatief lage pas van 1220 m. (Seebergsattel).
Bij het passeren van de pas, passeerden we tegelijkertijd de grens van Slovenie! Donkere wolken pakten zich samen, en toen we het dal inreden was het ondertussen 4 u, en hadden we het wel gehad. Een aardig hotel met balkon en uitzicht op de bergen voor 25,- pp vonden we wel wat. Mijn enkel is toch meer gesprengd dan ik had gehoopt, maar fietsen kan ik wel! No problem!
Vanmorgen was het een wisselend bewolkte dag. Aangezien ik al sinds november met een heupontsteking zit, draagt Corine vaak mijn bagage naar boven en naar beneden, omdat het mij wat gaat opspelen.
Vanmorgen droeg zij dus ook lief mijn bagage naar beneden, en ik droeg slechts een batterij, mijn fototoestel om mijn nek en mijn stuurtasje. Door veel bagage voor mijn buik (en mijn zicht blokkerend) kon het dus niet komen. Maar ik zag de brede lange trede niet aan het eind van de trap en smakte daar tegen de grond. Verdwaasd bleef ik liggen, en kreeg hulp om op te staan, maar het banjerde toch nog door mijn hoofd. Maar geen nood, na een minuutje of 5 even op een stoel gezeten te hebben was ik bekomen van de schrik, en fietsten we vrolijk Bleiburg uit.
Toen we enkele kilometers gefietst hadden, wilde ik een foto maken van de hoge bergen die opdoemden, waar we vandaag overheen moesten. Indrukwekkende steile bergketens, waar de tocht toch wel een gaatje zal hebben gevonden om ons op een redelijke manier daarover te krijgen. Ik pakte mijn fototoestel om het al vast te leggen, maar het ding reageerde niet. Nog eens gekeken, en gerammeld, maar hij hield zich dood. Potver....dat komt door die val! Van buiten zag je niks, maar binnen is het kennelijk kapot. Ik had nog hoop dat hij niet goed opgeladen was vannacht, maar ook dat is ijdele hoop: hij zwijgt als het graf. Dus met de iphone wat foto's geprobeerd te maken, maar dat is toch wel wat anders! Ik heb dus zelfs 2 foto's van de fam. Geijselaers gejat, van hun blog, dat mag vast wel. En anders, Ine en Jules, haal ik ze er weer af!
Het gekke "kasteeltje" wat wij dus ook zagen langs de weg, hebben we even binnen bezocht. Een vent, die van beroep timmerman is, werkt zijn hele leven al aan dit huis, waarbij hij niet alleen het hele huis heeft gebouwd, maar ook alle ornamenten zelf van gips of houtsnijwerk (heeft ge-)maakt, waar hij nog niet mee klaar is. Elk vrij moment besteedt hij hieraan. Het was van een protserige kitsch tot echt kunstig houtsnijwerk, zelfs tot een mooi cassetteplafond, waarvoor zijn vrouw (die ook schildert) en hij de schilderingen die daarin zitten zelf schilderden. Nou was dit (zei de arrogante Heleen) nou niet zo'n bizonder hoog schilderpeil, maar het geheel was ongelofelijk. De hele tuin staat vol met beelden, waarvan hij zelf afgietsels maakt, zodat je dezelfde beelden wel 5 of 8 keer ziet staan. Onvoorstelbaar. In de houten deurdoorgangen beeldhouwde hij in relief het hele verhaal van zijn bouwsel, in een andere deurdoorgang zijn 20 sprookjes uitgebeeld. Hoe lelijk ook het is het bezichtigen waard!
We fietsten verder, soms moeizaam de weg zoekend, kwamen we bij een riviertje die van de berg gutste, waarlangs de tocht ging. Erg mooi. Daar werden we achterop gereden door een nieuwe reismakker, Rob genaamd, uit Belgie, die 7 maanden per jaar door Europa fietst, en 5 maanden per jaar daarvoor "traint", wat hij een spelletje noemde. Hij hield wel van een praatje, (als je alleen fietst, is het leuk eens een aanspraak te hebben, en zeker in je moedertaal), en hij fietste kilometers met ons op. Wij dachten, dat wij maar niet te hard moesten gaan, omdat wij "vals" spelen zoals Corine het noemt, maar dat was een misvatting: als het even wat steiler ging, stond hij op de pedaaltjes, en met zijn zware bepakking van 4 tassen en een tent achterop, fietste hij ons er zo uit! We dronken in een dorpje even koffie met em, en km voor de top verliet hij ons weer, maar niet na ons enkele goede raadgevingen te hebben gegeven. De rest van de pas deden we samen, en zo overbrugden we de 800 hoogtemeters voor de relatief lage pas van 1220 m. (Seebergsattel).
Bij het passeren van de pas, passeerden we tegelijkertijd de grens van Slovenie! Donkere wolken pakten zich samen, en toen we het dal inreden was het ondertussen 4 u, en hadden we het wel gehad. Een aardig hotel met balkon en uitzicht op de bergen voor 25,- pp vonden we wel wat. Mijn enkel is toch meer gesprengd dan ik had gehoopt, maar fietsen kan ik wel! No problem!
-
22 Augustus 2014 - 21:00
Ine Geijselaers:
Dames, wat een belevenissen. Kapotte fiets, regen en vervolgens een lift. Van de trap vallen. En vervolgens fototoestel stuk. Nu is dat laatste mij ook overkomen, waardoor ik snel heb moeten leren met de telefoon van Jules foto's te maken. De nodige zijn bewogen of er zitten vingers voor de foto. De foto's van de Blog mogen jullie best gebruiken. (Ik zie er overigens maar een.)
Goede reis verder en we zien elkaar nog. Wees voorzichtig, Jules en Ine Geijselaers -
23 Augustus 2014 - 11:29
Gerda:
Jullie komen niet in mijn in-box, maar bij de reclame terecht. Misschien wel terecht ook, want jullie reisverslagen zijn een mooie reclame voor een fietsvakantie.
Wat een bijzondere route hebben jullie uitgezocht, wat maken jullie veel mee en wat schrijf je het 'leuk-om-te-lezen' op.
Heb net alles gelezen en wacht met smart op de nieuwe posts.
Goede reis! -
23 Augustus 2014 - 12:18
Rob Frederix:
Groetjes Rob Mooi verslag doe zo voort -
23 Augustus 2014 - 13:26
Jos:
Kan nie waar zijn denk je als het verhaal leest.
Maar ik kan me voorstellen dat je kapot fototoestel" het meeste pijn doet"!
We wensen jullie veel geluk tijdens de rest vanjullie reis.
-
23 Augustus 2014 - 13:51
Corine:
Heleen is van het verslag, ik voor de tussentijdse update... Inmiddels zijn we in het volgende hotel beland... Als verzopen katten vielen we hier binnen. Wel een prachtige afdaling! Die we dus halverwege (na 10 km) afbraken wegens de regen. Eindelijk nu dus een rustdag! We zitten 10 km voor Kranj, en het is hier adembenemend mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
